Woensdag een best wel spannende dag vandaag. Eerst naar school, om vervolgens om kwart voor 2 s'middags opgepikt te worden door de mensen van de Muan Mi Thai stichting. Vanuit de Andaman Discoveries was ons aangeraden om wat fruit mee te nemen om uit te delen aan de kinderen in de dorpen. Dus s'ochtends om 7 uur was ik al netjes op de morning market voor wat mandarijnen. (zie foto)

Om twee uur kwam er een heel busje vol met 4 Thaise dames en Pang en Kay van de stichting om ons op te pikken. Sally en ik wisten niet exact wat de bedoeling zou zijn, dus just go with the flow again.

Na een uurtje in de auto stopten we bij ons eerste adres, waar een vrouwengroep met Moslima's ontzettend leuke gebreide mutsjes (voor baby's), tassen en sleutelhangers maakt. Zie foto's. De sleutelhangers zijn erg leuk en wij hebben ze gevraagd waarom ze geen kleding maken (voor over een bikini of als poncho) De kleuren zijn namelijk prachtig. Na een sleutelhanger te hebben gekocht en zo'n 3 kwartier geluisterd te hebben naar de onverstaanbare vragen en antwoorden in het Thais, gingen we verder naar de boot om naar het eiland Lame Nou te gaan voor de home-stay. Na nog een half uurtje in de auto kwamen we bij de pier aan en zagen we dat we in een echt houtenmotorbootje zouden gaan. Er werd ondertussen ook nog een soort kast aan boord gehesen en een jong ventje van zo'n 15 jaar was de kapitein.. Best spannend om met zijn allen daar aan boord te stappen. Een klein half uurtje later kwamen we aan op het eiland. Het eerste huis wat we passeerden was het eerste logeeradres, waar de 4 Thaise studentes met z'n allen op 1 kamer gingen. Dit huis was tevens het enige huis met een binnendouche (Lees; dichte ruimte met toilet en grote emmer met water om water over je heen te gieten).

Sally, ik en Pang verbleven bij een andere familie, waar Pang een uitgebreid diner met vers gevangen vis voor ons heeft gekookt. We hadden a lot of free time hier om het eiland (1 straatje, met wat waterwoningen en een school) te bekijken. Dit dorp leeft uitsluitend van de visvangst en krijgt energie via zonnepanelen. De mensen hebben niet veel, maar wel allemaal een tv.. heel grappig om te zien. Na een good night's rest samen met Sally waar we allebei een halve matras hadden werden we gewekt door de1e zonnestralen om 6 uur.

Na een verfrissende opgiet douche en heerlijk mega uitgebreid rijst ontbijt en wat meer 'sight-seeing', was het om 10 uur eindelijk tijd voor de volgende women's group die nogal aparte kleurige plastic tassen maken met de hand (zie foto's). Voor deze dames konden we wat weinig tips genereren. We hebben ze gevraagd, waarom ze niets van bamboo maken, dat zou voor de toeristen beter zijn, maar de dames vertelden dat de bamboo tassen te snel kapot gaan. Een uur later was het dan toch echt weer tijd om te gaan.

Off we went in een speedboat, waar we zeker een uur in rondgekrost hebben, tot we bij een onbewoond eiland kwamen, waar we gedropt werden.. What are we doing here? This is for making pictures.. Ok.. Dus .. wat mooie strandfoto's later, kwam de speedboat terug. Schijnbaar had deze de functie van een soort kustwacht en moesten ze een onbekende boot bekijken om de visomgeving voor de lokale vissers te beschermen.

Van daaruit zijn we terug naar de kust gegaan en met onze mini-van, inmiddels badend in het zweet, om na een uur alweer te stoppen voor de lunch. (We will get really fat here, aren't we??)

Daarna stond een bezoek aan een Birmese gemeenschap met vissers op de planning. In dit dorpje op palen wonen de mensen op het water in kleine hutten en leven van het vissen en het maken van visnetten. (zie foto's) Hier konden we gelukkig wat mensen blij maken met vers fruit. Na wat foto's en zo'n 3 kwartier onverstaanbare Thaise info gingen we verder naar het laatste dorp.

Dit laatste dorp met Birmese mensen was toch wel het meest arme wat we gezien hebben. De mensen leven hier in kleine hutten. Vanwege de vakantie in Thailand, was de school hier al gesloten. Wij zijn naar de bibliotheek geweest waar de laatste vrouwengroep ons liet zien hoe zij hier een soort natuurlijk wasmiddel maken van fruit. (zie foto's)

Vreselijk om te zien dat deze mensen met bijna niets moeten leven. De Birmese mensen worden door de Thai erg achtergesteld, ook al doen zij het meest zware, vieze werk in dit land, zodat de Thai het niet hoeven doen. We hebben hier het laatste fruit uitgegeven. Dit was ook meteen het einde van de trip. Een half uur later zijn we weer gedropt at the office. Heftige 2 dagen!

Om alles weer een beetje te kunnen relatieveren toch maar weer naar de hilarische 'old women's Thai aerobic' geweest. Ik moet er vanavond zeker weer naar toe al is het alleen maar om een foto of filmpje ervan te kunnen maken :-))